به گزارش دیدار مدیا؛ پنج نفتکش ایرانی حامل محموله‌ای از بنزین و فرآورده‌های مشابه به ارزش تقریبی ۴۵.۵ میلیون دلار در راه ونزوئلا هستند. این بخشی از یک توافق گسترده میان ایران و ونزوئلا است که در اوج فشار تحریم‌ها و تنش میان تهران و واشنگتن رخ می‌دهد. حرکت نفتکش‌های ایرانی در آب‌های آزاد با تهدید ایالات متحده روبرو شد و البته پاسخ محکم مقامات ایرانی مبنی بر «پاسخ خشن» به هر گونه مزاحمت را در پی داشت.
صدای آمریکا در گزارش خبری با عنوان "به رغم تاکتیک‌های فشار آمریکا، پنج نفتکش ایرانی راهی ونزوئلا هستند" می نویسد: «نیکلاس مادورو، رهبر سوسیالیست ونزوئلا، در پی کمبود بنزین و مشکلات پالایشگاه‌های فرسوده آن کشور دست کمک به سوی ایران دراز کرده است. این کمبودها علائم آشفتگی اقتصادی و سیاسی است که گریبان بزرگترین تولیدکننده نفت در آمریکای لاتین را گرفته است.»
بر اساس این گزارش، آمریکا و بیش از پنجاه کشور دیگر خوان گوایدو، رئیس مجمع ملی ونزوئلا و رهبر مخالفان این کشور آمریکای لاتین، را به عنوان رئیس جمهوری موقت ونزوئلا به رسمیت می‌شناسند و حکومت نیکلاس مادورو را «غاصب قدرت» و «نامشروع» می‌دانند.
این نفتکش‌ها برای ایران به منزله وسیله‌ای جهت تامین پول برای حکومت مذهبی محتاج به پول نقد آن کشور، و نیز ابزاری برای اعمال فشار بر ایالات متحده، که سیاست فشار حداکثری را علیه هر دو کشور به کار گرفته است، به شمار می‌رود.
ناخدا رانجیت راجا، تحلیلگر موسسه «رفینیتیو» که محموله‌های دریایی را ردیابی می‌کند، درباره محموله‌های بنزین می گوید: «این برای همه تازه است. چیزی شبیه این پیشتر ندیده ایم.»
«فورست»، دیگر نفتکش ایرانی مقصد خود را در ۱۴ ماه مه «به سفارش آمریکای جنوبی» تغییر داد. «فاکسون»، «فورچون» و «پتونیا»، سه نفتکش دیگر، به نظر می رسد در مسیر منتهی به ونزوئلا قرار دارند.
راجا می گوید «رفینیتیو» هیچ داده ای از انتقال محموله بنزین ایران به آمریکای جنوبی نداشته است. هنوز روشن نیست آمریکا چه واکنشی به نزدیک شدن این نفتکش ها به ونزوئلا نشان خواهد داد.
رادیو پیام اسرائیل نیز در گزارشی تحلیلیدر این باره نوشته است: سخنان علی ربیعی در سمت سخنگوی رسمی دولت در مورد حضور ناوگان جنگی ایالات متحده در دریای کارائیب و احتمال عملیات آن علیه نفتکش های ایرانی که به سوی ونزوئلا رهسپار هستند، نوعی تهدید جنگی محسوب می گردد که بحران بین دو کشور را به مرحله وخیم تری می کشاند.
سخن از پنج نفتکش بزرگ ایران است که مقادیر زیادی نفت به مقصد ونزوئلا حمل می کنند. هر دو حکومت ایران و ونزوئلا به علت ادامه سیاست های خصمانه علیه ایالات متحده مورد تحریم آن کشور قرار دارند و ممکن است ناوگان جنگی ایالات متحده که وارد دریای کارائیب شده، قصد متوقف ساختن این نفتکش ها و جلوگیری از ادامه راه آنها را بسوی ونزوئلا دارد.
علی ربیعی در این راستا هشدار داده گفت: «کشتی های حق دارند در آب های بین المللی رفت و آمد داشته باشند اقدام احتمالی آمریکا علیه تانکرهای ایرانی حامل بنزین به ونزوئلا، غیر قانونی است».
حکومت ایران در هراس از این که ناوهای آمریکایی نگذارند که نفتکش های ایرانی به سواحل ونزوئلا نزدیک شوند، به یک کارزار بین المللی گسترده دست زده که مهمترین آن ها کمک خواهی محمد جواد ظریف از دبیرکل سازمان ملل و همچنین احضار سفیر سوئیس در تهران توسط عباس عراقچی معاون وزارت خارجه. پیش از آن نیز عباس موسوی سخنگوی وزارت خارجه گفته بود که اگر ارتش آمریکا جلوی نفتکش ها را بگیرد، با واکنش سخت ایران روبرو خواهد شد.
ناظران بر این نکته انگشت می گذارند که در مرحله کنونی، همه واکنش ها و هشدارهای رژیم یران جنبه دیپلماتیک دارد و از تهدید نظامی به دور است. تحلیلگران می گویند که اگر ناوگان ایالات متحده نفتکش ها را متوقف سازد، رژیم ایران آن را یک عمل جنگی تلقی خواهد کرد و در حوزه خلیج فارس به انتقام جویی خواهد پرداخت که ممکن است متوقف ساختن نفتکش های امیرنشین ها و عربستان باشد.
در این رویارویی که ممکن است شکل بگیرد، اگر سپاه پاسداران به اقدامات مستقیم علیه حضور ناوهای جنگی آمریکا در خلیج فارس دست بزند، ممکن است آتش جنگ در منطقه، بی آن که همه طرفین نزاع مایل باشند، شعله ور گردد.
رژیم ایران در حالی مقادیر زیادی بنزین به ونزوئلا می فرستد که خود قادر به تامین نیازهای داخل کشور نیست و از سال ها پیش به واردات بنزین ادامه می دهد. ولی در ماه هایی که ویروس کورونا در ایران شیوع دارد، مصرف بنزین نیز کاهش زیاد یافته است.
نکته حائز اهمیت در این باره آنکه، تهدید کشتی‌های نفتکش ایرانی و حواشی حول آن همچنان در راستای سیاست‌های فشار حداکثری است زیرا امریکا از برجام خارج شده و تحریم‌های یکپارچه نفتی و مالی را برگردانده تا بتواند ایران را قبل از انتخابات سال ۲۰۲۰ میلادی ریاست جمهوری امریکا به تسلیم وادار کند ولی انتقال فرآورده‌های نفتی ایران به ونزوئلا، به معنی دور زدن علنی تحریم‌ها و شکست فشار حداکثری است. واکنش ایران به مصادره کشتی نفتکش خود در تنگه جبل‌الطارق به خوبی نشان داد که در این مورد خاص هم نیروهای نظامی تحمل هیچ گونه شرارتی را نخواهد داشت. نکته قابل تامل آنکه سکوت مقامات امریکایی نشان می‌دهد که واشنگتن در هر گونه تصمیم‌گیری مردد است و تلاش دارد تا با فضاسازی رسانه‌ای به حواشی پیرامون نفتکش‌ها دامن زده و از این طریق ایران را به «جنگ‌افروزی» متهم کند.
نکته دیگر اینکه دولتی‌ها که معمولاً زبان نرم و مذاکره دوستانه را بر اتخاذ مواضع مستحکم ترجیح داده‌اند، با اعتماد به نفس ناشی از ظرفیت‌های نظامی کشور، زبان به هشدار به امریکا گشوده‌اند؛ بی‌آنکه هیچ مسئول نظامی کشور در این‌باره اعلام موضع کرده باشد.
