به گزارش دیدار مدیا؛ در همین راستا رادیوفردا در گزارشی تحلیلی می نویسد: آمارهای گمرک چین نشان می‌دهد این کشور در ماه مارس مجموعا ۶۶۷ میلیون دلار نفت و کالا از ایران وارد کرده است، در حالی که متوسط واردات ماهانه چین از ایران در ماه‌های ژانویه و فوریه ۵۷۵ میلیون دلار بوده است. به عبارتی واردات چین از ایران در ماه مارس نسبت به ماه‌های ژانویه و فوریه تنها ۱۶ درصد افزایش یافته، اما حجم واردات نفت بیش از ۶۴۱ درصد رشد داشته است (افزایشی تقریبا ۷.۵ برابری). اگرچه قیمت نفت در ماه مارس نسبت به دو ماه ابتدایی سال تقریبا نصف شده بود، اما به نظر نمی‌رسد ۷.۵ برابر شدن واردات نفت ایران توسط چین در این ماه تنها منجر به افزایش ۱۶ درصدی ارزش کل صادرات جمهوری اسلامی ایران به چین نسبت به ماه‌های ژانویه و فوریه شده باشد.
بنابراین اگر فرض کنیم که چین آمارهای گمرکی را دستکاری نمی‌کند، دو گزینه برای توجیه این موضوع وجود دارد. اول اینکه، صادرات غیرنفتی ایران به چین در ماه مارس به شدت سقوط کرده و تقریبا کل صادرات ایران به این کشور تنها نفت خام بوده است. گزینه دوم اینکه چین از ماه مارس به این طرف، نفت ایران را چندین برابر زیر قیمت می‌خرد. بخشی از نفت ایران (حدود ۱۴۰ تا ۱۷۰ هزار بشکه در روز) برای تسویه بدهی پنج میلیارد دلاری جمهوری اسلامی به شرکت‌های ساینوپک و سی‌ان‌پی‌سی چین تحویل می‌شود و اگرچه در آمارهای گمرکی لحاظ می‌شود، اما در عمل پولی تحویل ایران نمی‌شود. این دو شرکت میادین نفتی یادآوران و آزادگان ایران را توسعه داده‌اند و بر اساس قرارداد، به‌جای پول نقد، نفت از ایران تحویل می‌گیرند.
رسانه‌های ضد انقلاب ابتدا با بزرگنمایی مشکلات اقتصادی کشور و وابستگی اقتصادی ایران به نفت، در تلاشند که برای مخاطب این مفهوم را تداعی کنند که علی رغم مشکلات اقتصادی که همزمان با شیوع کرونا در جامعه ایجاد شده ولی حاکمیت برای اهداف ایدئولوژیکی خود و حفظ متحد سیاسی خوب در آسیا، حاضر به صادرکردن نفت رایگان به چین اقدام کرده است. رسانه‌ها و فعالان جریان ضدانقلاب در شبکه های اجتماعی با طرح این ادعا که چین در سالهای اخیر، ایران را تبدیل به «مستعمره» خود کرده‌اند، تلاش کردند سیاست کلی جمهوری اسلامی در زمینه روابط با این کشور را زیر سوال ببرند. همزمان فعالان جریان معاند با تعریف و تمجید از آمریکا و کشورهای اروپایی تلاش می نمایند ضمن تطهیر این کشورها در اذهان عمومی جامعه، افکار عمومی را نسبت به سیاست خارجه جمهوری اسلامی بدبین کنند.
